Basında Biz
12 Aralık 2009 tarihinde Radikal Gazetesinde firmamız yetkilileriyle yapılmış röportajları da içeren bir haber yayınlandı. Yılmaz Erdoğan'ın 'Neşeli Hayat' filminden yola çıkılarak hazırlanan haberin konusu, maskotlar.
İşte "İçerideki hayat da neşeli mi?" başlıklı haber:
İçerideki hayat da neşeli mi?
12/12/2009 - AYŞEGÜL OĞUZ
'Neşeli Hayat' filminin tortusuyla, sokaklarda, alışveriş merkezlerinde, maçlarda karşımıza çıkan terliklerin, dev maskotların içine kulak verdik. İşte kâh kasvetli kâh eğlenceli 'dışı seni yakar, içi beni' hikâyeleri...
Yılmaz Erdoğan son filmi ‘Neşeli Hayat’la ürün pazarlamak için ürünün kılığına giren elemanların dünyasına götürüyor ya bizleri; filmde Beşiktaşlılığıyla da ünlü Erdoğan’ı terlik adam olarak da görüyoruz, pek yakında özellikle de AVM’leri ‘hohoho’larıyla dolduracak olan ‘çakma’ Noel Baba olarak da... Sinemada Rıza’nın hikâyesini izlerken aklımıza düştü, sahiden kimdir bu maskot insanlar? Onlarca kiloluk o kostümlerin içinde ne yaparlar? İlk hedefimiz, Türkiye’de ilk defa futbol sahasının içine terlik adam fikrini sokan Twigy oldu. Sahibi Sinan Öncel bu fikre nasıl can verdiğini anlatırken, markanın iki terlik adamı Melih ve Samet başlarına gelen ilginç olayları anlattı. Fenerbahçe maçında manitaya enselenmekten tutun da, annelerinin tanımamasına uzanan hikâyeleriyle...
İkinci durağımız, bir maskotun nasıl yapıldığını öğrenmek için direksiyonu kırdığımız Kadıköy’deki Maskot Atölyesi’ydi. 1995’e dek Cemil İpekçi gibi isimlerle haute couture alanında çalışan, sonra Hollandalı bir firmaya tavuk maskotu dikince terziliğini bu alanda sürdürmeye karar veren Halide Tan’la konuştuk. Atölyenin hem ortağı hem de animatörü olan Hasret Atıkara’nın da anlatacakları vardı. Kısa süre önce harçlığını kazanmak için animatörlüğe başlayan 17’sindeki Fatih “Herkesin heves edeceği iş değil” diye bağladı konuyu. Maskot işi büyük bir dünya; sırf poz vermek için 15 dakikalığına giydikleri kostümlerini çıkardıklarında alınlarından akan tere biz şahit olduk. Gerisini siz düşünün artık!
‘Eşek gibi eşek ilgi çekmez’
Halide Tan (Maskot Atölyesi’nin sahibi)
1995 yılından beri bu işi yapıyorum. Firmalar taleplerini ajanslar üzerinden gerçekleştirir, ajanslar da bize gelir. Oturur karşılıklı, istenilen ürün tasarımını konuşuruz. Önce ismi verilir maskotun. Sonra heykeltıraşa gider ve kafa kısmının çamur çalışması yapılır. Maskotta doğru ifadeyi yakalamak mühimdir. O doğru ifadeyi bulduktan sonra da fiber kalıbı alınır. Sonraki aşama, pelüşün rengini belirlemek, kullanılacak diğer malzeme neyse ona karar vermek... Sonuçta saks mavisi eşek yaptığınızda bu işin yaratıcılığı ortaya çıkıyor. Bildiğiniz eşek gibi gri yaparsanız kimse dönüp ona bakmaz! Gri bir tavuğu pembe, mavi, sarı tüylerle bezeyince çıkıyor maskotun havası...
Kafaların içinde ayrıca bir fan var, içerideki kirli havayı temizlemek için. Uzun süre giyilmez bir maskot, en fazla 45 dakika giyebilirsiniz. Son olarak Efes Pilsen için maskot tasarladık. Bu maskot, Efes Pilsen Basketbol takımının amigosu olacak. Bir kaplan. Ülker’in bebek maması Gogly için bir aslan tasarladık. Tang’in karışık meyvelisi için bir limon maskotu da yaptıklarımız arasında.
Bir maskotun sadece kalıbını çıkarmak üç-dört gün alıyor. Toplam yapım süresi minimum 15 gün diyebiliriz. Kumaş araştırması, renk seçimleri... Bizim işin de sezonları var, mesela aralık ayı itibarıyla Noel Baba siparişleri artar.
İlginç isteklerle de karşılaşıyoruz. Sürekli dükkânın önünden geçen bir kadın, bir gün cesaretini toplamış, içeri girdi, “Kocama sürpriz yapmak istiyorum. Benim için bir kutup ayısı tasarlar mısınız?” demez mi! Kadını reddettim fakat o kadar şaşırmıştım ki, ne diyeceğimi hiç bilemedim. 
‘Yük ağır, içerisi çok havasız’
Hasret Atıkara (Animatör, 29)
Üç yıldır aynı zamanda animatörlüğünü yapıyorum maskotların. Palyaço, kedi, tavuk, kaplan, kutupayısı, kurbağa olduk. O kılığa, kostüme hayat veriyorsunuz. Amaç, o canlıyı canlandırırken insanların ona sempati duymasını sağlamak. Sadece duramazsınız, eğlendireceksiniz. Sokaklar, alışveriş merkezleri, fuarlar çalıştığımız yerler. Maskotluğun güzel tarafı şu: Herkes sevgi gösterisinde bulunuyor. İnsanlar sarılıyor, fotoğraf çektiriyor. Bir ünlü kadar popüler oluyorsunuz o an içinde. Dışarıdan bakan için kolay bir iş fakat içine girince hiç de öyle olmuyor. Sıkıcı bir yer maskotun içi, ağır bir yük taşıyorsunuz sırtınızda ve en fenası içerisi çok havasız. İçinde kirli havayı temizlemek için bir fan olsa da, sıcak havayı döndürüp duruyor o fan. 45 dakika bazen bir ömür gibi geliyor, bazen yaptığınız işe lanet ediyorsunuz! İlk giydiğim kostüm tavşandı. Mevsim yazdı, düşünün yani, pelüşün içindesiniz! Her karaktere göre değişse de ağırlık, bir maskot 15-20 kilo. Bu işin komik hikâyesi de çok. Bir gün sincap kostümü giydim, büyük bir müşteri için yapmıştık. Sincabın kuyruğu da çok büyük ve geniş. Popomu, elimi, kafamı sallıyorum, bir süre sonra kuyruğuma gitti elim fakat kuyruk yok. Meğerse çocuklar kuyruğu çıkarmış, ben hiç farkında değilim. Çocuklar için yapsak da bu işi, çoğu zaman çok acımasız oluyorlar. Yine de maskotlar en çok çocukların hayal dünyasına hitap ediyor. Onlar için maskot ulaşılmaz bir figür. Siz o anda sadece o karaktersiniz. Gerçi korkan, yaklaşamayan çocuk da çok...
‘Tekme atan çocuk çok...’
Fatih Oğuz (Maskot, 17)
Meslek lisesinde metal döküm okuyorum, tatil günleri animatörlük yapıyorum. Daha çok yeniyim, iki-üç ay oldu. İlk giydiğimde çok ağır geldi. İçerisi sıkıcı. Cazip olan tek şey, insanların size sevgi göstermesi. Tekme atan, hırpalamaya çalışan çocuk çok. Çünkü maskotun içinde bir insan olduğunu unutuyorlar, unutmayı bırak akıllarına bile gelmiyor. Yeni olduğum için henüz büyük maceralar atlatmadım. Sadece şunu söyleyebilirim: Herkesin heves edeceği bir iş değil bu. Harçlığım çıkıyor işte, benim için güzel tarafı bu...